Święto Niepodległości 11.11.2020

W ramach Święta Niepodległości uczniowie i uczennice naszej szkoły wzięli udział w akcji pt. „Jestem dumny/dumna, że jestem Polakiem/Polką”. Ze względu na pandemię prace mają różną formę: plakatu, prezentacji, zdjęcia zrobionego pod pomnikiem. Jedna z uczennic napisała wiersz, który wyraża jej patriotyczne uczucia (Patrycja Mrozowicz). W ten sposób uczniowie/uczennice chcieli podkreślić, że Święto Niepodległości jest dla nich ważne.

 

Prezentacje uczniów:

Prace uczniów:

Patrycja Mrozowicz

My Polki, My Polacy  – Patrioci i Patriotki,

Dziewczynki i chłopcy,

Jesteśmy dumni z naszego pochodzenia.

Cieszymy się, gdy widzimy jak kraj nasz się zmienia,

Staje się coraz piękniejszy, a dla ludzi bezpieczniejszy.

Gdy hymn państwowy słyszymy,

Zawsze z szacunkiem stajemy,

Flagę biało-czerwoną wznosimy

I głośno Mazurka Dąbrowskiego śpiewamy!

Dzielnie co 5 lat na wybory prezydenckie ,

Co 4 lata na wybory parlamentarne

Chodzimy i głosujemy,

By w naszej Polsce godnie nam się żyło.

Jesteśmy Polkami i Polakami- Patriotami i Patriotkami,

Kultywujemy nasze Polskie tradycje.

Święta obchodzimy w gronie rodzinnym –

W lany poniedziałek oblewamy się wodą,

1 Listopada na cmentarze chodzimy,

Znicze od harcerzy kupujemy.

Na cześć Nowego Roku fajerwerkami

W sylwestra strzelamy!

Naszym symbolem – symbolem Patriotów

Jest Biały Orzeł na tle czerwonym.

My Patriotki i Patrioci kochamy swój kraj.

Szanujemy sąsiadów i swoich najbliższych, bo to Oni są dla nas całą Ojczyzną.

My Polacy i Polki martwimy się, gdy coś złego się dzieje.

Bronimy siebie i innych nie pozwalając, aby komuś stała się krzywda.

My Polki, My Polacy  – Patrioci i Patriotki,

Dumnymi? z naszych polskich poetów.

Gdy czytamy „Ferdydurke”, wspominamy wybitnego poetę

Juliusza Słowackiego! Który to wielkim poetą był!

Czytając „Pana Tadeusza” mamy okazję poznać Adama Mickiewicza,

Chociaż jego utwory były w języku polskim, był uznawany za wieszcza również Litwy i Białorusi.

Każdy czytał poezję Jana Brzechwy i doskonale wie, że nie warto być samochwałą!

Również wspominamy najlepszą poezję, którą pisał Krzysztof Kamil Baczyński.

Przenosimy się w świat wojny i w świat miłości.

My Patrioci i Patriotki, Polacy i Polki,

Jesteśmy dumni ze wszystkich poetów.

 

Adam Zwoliński

Jestem dumny, że jestem Polakiem. Na początek muszę zaznaczyć, jak reprezentuję swój Kraj. Każdy ma swoje obyczaje, tradycje, ja szanuję nasze symbole narodowe: hymn, flagę w kolorach biało-czerwonych, białego orła w koronie. Jest to dla mnie bardzo ważne jako patrioty, który kocha swoją Ojczyznę. Nigdy nie czuję wstydu z tego, że nim jestem, ponieważ nasza historia pokazała, że byliśmy jednym z najodważniejszych narodów. Nasi dziadkowie tracili często życie, abyśmy mogli być teraz wolni. Dla mnie jedną z najważniejszych rzeczy jest Umiłowanie Własnego Kraju. Wiem, z jakich Polaków/Polek mogę być dumny i wcale nie jest ich mało: Św. Jan Paweł II, nasi polscy poeci (Norwid, Słowacki, Miłosz, Szymborska) pisarze (Adam Mickiewicz, Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Olga Tokarczuk) kompozytorzy: Fryderyk Chopin ,Stanisław Moniuszko, Krzysztof Penderecki i wiele innych godnych postaci, których można wymieniać jeszcze długo. To nasza historia, nasze dziedzictwo kulturowe.

 

Kacper Siatkowski

Jestem dumny, że jestem Polakiem…

…rodakiem Jana Pawła II, papieża od 16 października 1978 do 2 kwietnia 2005 roku.

Karol Wojtyła, urodzony 18 maja 1920 roku został wybrany na nowego papieża po śmierci Jana Pawła I w 1978 roku. Polak przyjął imię Jana Pawła II, a jego pontyfikat trwał ponad 26 lat i był jednym z najdłuższych w historii. Polski papież miał również duży wpływ na zmiany, które zaszły w tym czasie w Europie, m.in. upadek komunizmu. W 1981 roku doszło do zamachu na Jana Pawła II, papież cudem uniknął śmierci od kuli zawodowego zabójcy, Ali Agcy. Polski papież znany był jako wielki zwolennik ekumenizmu (ruch pomiędzy różnymi tradycjami chrześcijaństwa dążący do rozwinięcia bliższej współpracy i lepszego zrozumienia) i pielgrzym – odbył 104 pielgrzymki (odwiedzając 134 kraje na całym świecie), w tym aż 8 do Polski. Podczas jednej z takich pielgrzymek do Polski w przemówieniu do wiernych powiedział:

„Z synowskim oddaniem całuję próg domu rodzinnego, wyrażając wdzięczność Opatrzności Bożej za dar życia przekazany mi przez drogich Rodziców, za ciepło rodzinnego gniazda, za miłość moich najbliższych, która dawała poczucie bezpieczeństwa i mocy, nawet wtedy, gdy przychodziło zetknąć się z doświadczeniem śmierci i trudami codziennego życia w niespokojnych czasach.” (Wadowice 16 czerwca 1999 r.).

Biografia Jana Pawła II często stawiana jest za wzór chrześcijańskiej postawy wobec świata i drugiego człowieka, Wojtyła był niezwykle wysoko cenionym autorytetem moralnym. Przyjmując z pokorą i głębokim zaufaniem posługę pasterzowania całemu Kościołowi, stał się „sługą sług”. Każdy dzień jego pontyfikatu wytyczał ścieżkę wiodącą do konkretnego człowieka po to, aby ów człowiek zechciał na oścież otworzyć drzwi Chrystusowi. Papież Polak zmienił serca milionów ludzi na całym świecie, zmienił wręcz oblicze tego świata. Dlatego też pontyfikat jego nazywamy niezwykłym, wyjątkowym, wielkim… Podczas podróży zagranicznych Jan Paweł II odwiedził 130 krajów i ok. 900 miejscowości, wygłosił ponad 2400 przemówień. Niektóre kraje odwiedził kilkakrotnie m. in. Polskę, Francję, USA, Meksyk, Hiszpanię, Portugalię. Łączna długość jego pielgrzymkowych dróg wyniosła ok. 1 mln 700 tys. km Długość ta odpowiada trzykrotnej odległości między Ziemią a Księżycem lub prawie 30-krotnemu obiegnięciu Ziemi wokół równika. Poza Watykanem Ojciec Święty spędził w sumie ponad dwa lata swego 26-letniego pontyfikatu.

 

Każdą z wizyt Ojciec Święty rozpoczynał od ucałowania ziemi. Gest ten wyrażał głęboki szacunek papieża dla wszystkich jej mieszkańców. Witającym go rzeszom przedstawiał się jako „Papież – Pielgrzym”. Każda jego podróż, oprócz szczególnych motywów, na przykład takich jak jubileuszowe obchody, beatyfikacje, kanonizacje czy Światowe Dni Młodzieży, miała na celu spotkanie się z wiernymi Kościoła lokalnego oraz umocnienie braci w wierze.

Historia mojego życia łączy się w pewien sposób z osobą Jana Pawła II, ponieważ przyszedłem na świat w dniu, w którym był pogrzeb papieża.

Mieszkam również przy ulicy Jana Pawła II.  Stoi tu postument ze słowami: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Pod tym pomnikiem w chwili śmierci papieża – Polaka zgromadziło się niemal całe miasto i zapłonęły tysiące zniczy…